‘You’ve got mail!’ De redactie van het Cornea Magazine opent de mail. Een bericht van de moeder van Eduard, 22 jaar, student Biotechnologie en drager van zachte contactlenzen. Hij is slim en weet dat goede hygiëne, de juiste vloeistof, het tijdig wisselen van de maandlenzen en het bewaardoosje belangrijk zijn voor comfortabel en veilig dragen van lenzen. Zijn broer studeert voor opticien en is voornemens optometrie te studeren. Hij leest en hoort tijdens zijn studie veel over bacteriële infecties bij contactlensdragers. Het onderwerp heeft binnen dit gezin een bovengemiddelde interesse. En toch …
 
Door Irene Bongaerts
 
Hygiëne, dat komt morgen wel
Eduard is ervan overtuigd dat de bacterie in zijn oog is gekomen tijdens het feestje van zijn vriend, waarbij een ‘bommetje’ in het buiten bubbelbad op die avond een ritueel was. Waarschijnlijk waren zijn ogen wat geïrriteerd.
Als student Biotechnologie realiseert hij zich al te zeer hoe belangrijk hygiëne is, maar datzelfde studentenleven zorgt ervoor dat het er wel eens bij inschiet. Na een avond bij de studentenvereniging is het maar al te verleidelijk om niet eerst de handen te wassen voordat de lenzen worden uitgenomen, lenzen niet schoon te maken en gelijk in het bewaardoosje op te bergen. Dat de klad er in de loop der jaren is ingeslopen, geeft Eduard onomwonden toe.
 
Prikkelende ogen geven een signaal af
Eduard komt dus in de loop van de ochtend thuis. Het verbaast me niet dat hij er moe uitziet en hij geeft aan nog even op zijn bed te gaan liggen. Terloops vertelt dat hij last heeft van prikkelende ogen. Hij heeft met zijn zachte contactlenzen in geslapen. Ik word een beetje verbolgen: ‘Met je lenzen in slapen gaan is not done, jongeman!’.
Diezelfde middag komt hij naar beneden met klachten dat zijn oog wel echt pijn doet en hij er ook hoofdpijn van heeft. Ik wijt de hoofdpijn aan slaapgebrek en alcoholoverschot en neem het niet al te serieus, het zal wel over gaan. Zijn oog ziet inderdaad wat rood en ik adviseer hem om de contactlenzenspecialist even te bellen. Dat vindt hij niet nodig, maar mijn voorstel om wat verzachtende oogdruppels te nemen, volgt hij op.
 
De achtbaan waar je niet in wil zitten
De volgende ochtend komt Eduard naar beneden met een oog dat hij nauwelijks open krijgt. Via de huisarts en de contactlensspecialist krijgt Eduard meteen een verwijzing voor het Maastricht UMC+. Daar aangekomen geeft Eduard aan helse pijnen te hebben aan zijn oog. Ikzelf heb bijna 40 jaar contactlenzen gedragen, dus ik weet hoe fel de pijn aan een hoornvlies kan zijn, wanneer zelfs het kleinste zandkorreltje zijn werk doet. De oogarts doet onderzoeken, stelt vragen en neemt een zevental weefselsamples af om op kweek te zetten. Alsof we in een achtbaan bergafwaarts zitten, zo kan je onze angstbeleving op dat moment duiden.
 
Het tiert welig in het oog
Eduard geeft toe de afgelopen dagen slechte hygiëne te hebben gehanteerd. Hij gebruikte eenzelfde lens wel 6 weken, dus niet maximaal een maand. Ook het bewaardoosje was niet heel erg schoon meer en hij twijfelde er ook wel aan of  hij de fles contactlenzenvloeistof na een maand had vervangen.
Eduard is verdrietig en erg angstig. Hij ondergaat een intens druppelprotocol voor de eerste 24 uur.
De kweekjes leverden uiteindelijk resultaat op: Pseudomonas aeruginosa, een veel voorkomende bacterie die ook in ons leidingwater zit. Infectie kan in korte tijd tot verregaande hoornvliesontsteking leiden met ernstige gevolgen voor het gezichtsvermogen. Het oog van Eduard ziet er verschrikkelijk uit.
 
Door het oog van de naald
We zien een verbetering. Na een paar dagen zijn we weer op consult in Maastricht. Daar wordt wederom een foto genomen, waarop duidelijk te zien is dat de witte vlek is verminderd. De pijn is iets verminderd. Zijn zicht is minimaal verbeterd, al vindt hij zelf van niet. Eduard vraagt hoelang de behandeling zal duren. Een voorzichtige schatting van de arts geeft twee maanden aan. Ik vind het wel meevallen, maar Eduard is duidelijk teleurgesteld. Het ongeduld van de jeugd, denk ik in stilte.
 
We zijn ruim een jaar verder. Al is de visus geen 100%, met een score van ongeveer 70-75%, realiseert hij zich dat hij door het oog van de naald is gekropen.
Recent is Eduard voor controle naar de contactlenzenspecialist geweest. Zijn rechteroog blijkt eenzelfde (veel kleinere) infectie te hebben gehad, die inmiddels weer is genezen. Het litteken bevindt zich buiten de iris, heeft dus geen effect op zijn zicht. Eduard is in gesprek met zijn broer om te kijken of hij nog wel met contactlenzen door wil gaan. Aan zijn hygiëne ligt het ditmaal niet, dat zit er goed ingebakken. Zo ook de angst.
Ogen zijn zo fragiel, zo teer en zo belangrijk! Dat is ons hele gezin wel duidelijk geworden.